Vinh --> Ninh Binh --> Hanoi --> Sa pa

In de ochtend weer op de motor (iets later dan verwacht uiteraard) op naar Ninh Binh. Nog even een 'korte' stop bij de mechanieker om de toeter te repareren. Dit is per slot van rekening onmisbaar in het verkeer. Ondanks de vele regen vlogen de 200 kilometers voorbij. We hoorden dat er een mooi natuurpark met grotten dichtbij was waar je per boot doorheen kon varen, wij zijn de minste ook niet dus hebben we het advies opgevolgd. Opmerkelijk was dat de gids de peddels met zijn voeten bediende.

Ook de laatste etappe die we per motor af wilden leggen ging er weer goed om weg. We stoven met het overige verkeer mee, achteraf bleek dat het een snelweg was waar wij niet mochten rijden. We hadden ons al verbaasd over de prachtig geasfalteerde weg zonder gaten, ook viel het op dat we de enige tweewielers waren op de weg. Na een week vonden we het wel weer mooi geweest met de motoren en besloten we ze te verkopen. Dit ging wonder boven wonder erg snel, het was binnen twee uur gepiept. Om dit succes te vieren hebben we 's avonds een drankje gedaan. Hanoi was qua bezienswaardigheden ietwat teleurstellend, daarom hebben we uit pure wanhoop besloten het nationale Vietnamese museum te bezoeken. Over teleurstellingen gesproken...

Eén van de highlights van Vietnam zijn de rijstvelden in de bergen rondom Sa Pa. Zonder te weten wat ons te wachten stond boekten we een tweedaagse tour inclusief een overnachting bij een lokale stam. Dit keer reisden we met de slaaptrein ipv de bus, dit was al een stuk comfortabeler. Bij aankomst in Sa Pa kwamen we er achter dat onze tour enkel en alleen bestond uit een hike van 30 kilometer door de bergen. De rijstvelden in het bergachtige landschap waren schitterend en de gids bracht ons op plekken waar wij anders nooit zouden komen. Vanaf het begin van de hike liepen er lokale vrouwtjes met ons mee, echter begrepen we niet waarom. 10 minuten later bleek waarvoor dit was. De hellingen waren zo steil en glibberig dat het voor ons haast onmogelijk leek om zonder vallen naar beneden te komen. De vrouwtjes daarentegen liepen zonder problemen de bergen af en ondersteunden ons waar nodig. Na een lange dag overnachtten we bij de lokale bevolking in huis. Voor het eten kregen we een cursus spring-rolls (loempia's) maken en na het eten werden we uitgedaagd voor een zuipwedstrijd met lokaal gebrouwen drank. We hebben ons niet laten kennen.

Ons plan was om vanuit sa pa door te reizen naar laos. Via de gids kregen we een paar uur van tevoren te horen dat de weg onbegaanbaar was geworden door modderstromen. Het duurde naar verwachting een week om de weg weer te herstellen. Wat nu?